SteuerGo FAQs

Jak działa rozwiązanie kwoty inwestycyjnej?

Rozwiązanie kwoty inwestycyjnej prowadzi do różnych skutków w trzech możliwych scenariuszach:

(1) Rzeczywiste koszty odpowiadają prognozowanym kosztom inwestycji:
Jeśli prognozowane koszty inwestycji odpowiadają rzeczywistym kosztom, w roku obrotowym nabycia lub wytworzenia, przy maksymalnym obniżeniu kosztów nabycia lub wytworzenia, nie ma wpływu na zysk. Pozabilansowe zwiększenie zysku można w pełni zrekompensować poprzez obniżenie kosztów nabycia lub wytworzenia środka trwałego.

(2) Rzeczywiste koszty są wyższe niż prognozowane koszty inwestycji:
Jeśli rzeczywiste koszty są wyższe niż prognozowane koszty inwestycji, maksymalne możliwe obniżenie podstawy opodatkowania przekracza kwotę inwestycyjną uwzględnioną w poprzednim roku. Wysokość różnicy nie stanowi jednak wydatku obniżającego zysk, ponieważ obniżenie kosztów nabycia lub wytworzenia nie może być wyższe niż faktycznie wykorzystana kwota inwestycyjna.

(3) Rzeczywiste koszty są niższe niż prognozowane koszty inwestycji:
Jeśli rzeczywiste koszty są niższe niż prognozowane koszty inwestycji, maksymalna utworzona kwota inwestycyjna nie może zostać w pełni dodana, ponieważ dodanie jest ograniczone do 40 procent (do 2019) lub 50 procent (od 2020) niższych kosztów inwestycji. Pozostała kwota musi zostać uwzględniona z mocą wsteczną w roku początkowym jako zwiększająca zysk po upływie okresu inwestycji. Odsetki od zaległości podatkowych wynoszą 0,5% miesięcznie od 15. miesiąca po roku początkowym (§ 7g ust. 3 EStG).

Uwaga: Jeśli w 2017 roku uwzględniono kwoty inwestycyjne, muszą one zostać zainwestowane najpóźniej do 31.12.2020 - w przeciwnym razie muszą zostać rozwiązane i oprocentowane. W wielu przypadkach taka inwestycja nie jest teraz możliwa z powodu kryzysu koronawirusowego.

Aby uniknąć tych negatywnych skutków i zwiększyć płynność finansową firm, termin na kwoty inwestycyjne, których trzyletni okres inwestycji upływa w 2020 roku, zostaje przedłużony o rok do czterech lat (§ 52 ust. 16 EStG, wprowadzony przez "Drugą ustawę o pomocy podatkowej w związku z koronawirusem" z 29.6.2020). Dzięki temu podatnicy, którzy chcą zainwestować w 2020 roku, ale nie mogą tego zrobić z powodu kryzysu koronawirusowego, mają możliwość dokonania inwestycji w 2021 roku bez negatywnych skutków podatkowych (anulowanie, oprocentowanie zaległości podatkowych).

Obecnie okresy inwestycyjne zgodnie z § 7g EStG są ponownie przedłużane: Dla kwot inwestycyjnych, których trzyletni lub przedłużony do czterech lat okres inwestycji upływa w 2021 roku, okres inwestycji zostaje przedłużony o rok do czterech lub pięciu lat. Oznacza to, że w przypadku utworzenia kwoty w 2017 lub 2018 roku, okres inwestycji kończy się teraz dopiero 31.12.2022 (§ 52 ust. 16 zdanie 4 EStG, zmienione przez "Ustawę o modernizacji prawa o podatku od osób prawnych").

Okresy inwestycyjne zgodnie z § 7g EStG są ponownie przedłużane: Jeśli trzyletnie lub już przedłużone okresy inwestycyjne upływają w 2022 roku, zostaną one przedłużone o kolejny rok do czterech, pięciu lub sześciu lat (§ 52 ust. 16 zdanie 3, 4 EStG, zmienione przez "Czwartą ustawę o pomocy podatkowej w związku z koronawirusem" z 19.6.2022).