Czy wysokie koszty przebudowy można rozłożyć na pięć lat?
Osoby niepełnosprawne często ponoszą bardzo wysokie wydatki, których nie mają zdrowi ludzie. Dotyczy to w szczególności dostosowania mieszkania do potrzeb osób niepełnosprawnych, takich jak bezbarierowe prace budowlane w mieszkaniu, montaż schodołazu, dobudowa windy, budowa rampy dla wózków inwalidzkich, przystosowanie pojazdu itp.
Ponieważ są to nieuniknione wydatki, można je odliczyć jako koszty nadzwyczajne o charakterze ogólnym zgodnie z § 33 EStG z uwzględnieniem dopuszczalnego obciążenia. Wydatki muszą być zgłoszone w pełnej wysokości w roku zapłaty w zeznaniu podatkowym ze względu na zasadę przepływu środków podatkowych.
Pełne odliczenie w roku poniesienia wydatków może jednak nie przynieść efektu, jeśli koszty nadzwyczajne są wyższe niż łączna kwota dochodów, od której mają zostać odliczone. W takim przypadku odliczenie podatkowe nie przynosi oczekiwanego efektu ulgi. W takim przypadku Federalny Trybunał Finansowy zasugerował regulację łagodzącą (§ 163 AO): Osoby zainteresowane powinny mieć możliwość rozłożenia wysokich wydatków na kilka lat (wyrok BFH z 22.10.2009, VI R 7/09).
Jednak administracja finansowa się sprzeciwia i nadal stwierdza w wytycznych dotyczących podatku dochodowego na rok 2015:
"Podział na kilka lat nie jest dozwolony" (R 33.4 ust. 4 i 5 EStR). Niestety, Federalny Trybunał Finansowy potwierdził twarde stanowisko fiskusa i orzekł, że koszty nadzwyczajne można odliczyć zasadniczo w roku, w którym zostały poniesione. Wysokie koszty dostosowania mieszkania do potrzeb osób niepełnosprawnych nie mogą być z powodów łagodzących rozłożone na kilka lat, jeśli w roku kalendarzowym, w którym zostały poniesione, mają one bardzo ograniczony wpływ podatkowy (wyrok BFH z 12.7.2017, VI R 36/15).
